"Περί Έρωτος" - Ποίημα του Πέτρου Καψάσκη*
Ζω για ν'αναπνέω τον αέρα της νιότης
που θωπεύει το ισχνό, οστεώδες πρόσωπο της.
Μεγαλώνω πιο γρήγορα από εκείνη,
ίσως, για να με δει να πεθαίνω πρώτος.
Η σκιά της σαλεύει στον τοίχο όταν αποκοιμούμαι
και η σκέψη μου γίνεται βασανιστική μέχρι παροξυσμού.
Έπειτα χάνεται τρεκλίζοντας μέσα στη νύχτα.
Και ενώ η απουσία της εσαεί ομορφιάς της
τρέφεται με τον σαπρό μου έρωτα,
ένα ρίγος αμηχανίας με κυριεύει,
διαποτισμένο από θλίψη και περηφάνεια,
όμοιες με εκείνες που ένιωσα όταν την πρωτοείδα.
Μεσ' το μυαλό μου, η μορφή της εναρμονισμένη πλήρως
με τις συγκινησιακές απαιτήσεις της στιγμής,
έρχεται τώρα να εξευμενίσει ξανά τους δαιμονες μου.
Η όψη της υπέρ το δέον κολακευτική,
φαντάζει με μυστικό που γεννιέται από την λυρική μελαγχολία
κάποιων ξεχασμένων στροφών ενός τετράστιχου σονέτου.
Μόνο εκείνη λάτρεψα χωρίς κανένα εγωισμό,
μόνο εκείνη θα αγαπώ χωρίς καμία σαρκικότητα.
*Πέτρος Καψάσκης - Υποψήφιος διδάκτωρ Πολιτιστικής Διπλωματίας
Ποιος θυμάται την Ασπασία;
- Δημοφιλέστερα
