The Wall Street Journal: Πού βαδίζει η ελληνική οικονομία;

H Wall Street Journal επιχειρεί να δώσει απαντήσεις για το τι συμβαίνει τελικά με την ελληνική οικονομία, το νέο πρόγραμμα, τη συμφωνία με τους δανειστές και την αξιολόγηση. Με πέντε ερωτήσεις - απαντήσεις δίνει την κατάσταση στη χώρα και προειδοποιεί για τους κινδύνους αναζωπύρωσης της ελληνικής κρίσης, η οποία θα ήταν πολύ πιο επώδυνη σε σύγκριση με του 2015.

Σύμφωνα με τους συντάκτες της εφημερίδας, η ελληνική οικονομία θα μπορούσε να περιγραφεί ως εξής:

Η συμφωνία του 2015, το νέο πρόγραμμα και τα προβλήματα εφαρμογής

Τον Ιούλιο, η Ευρώπη απέτρεψε ένα Grexit, αλλά δεν επιδιόρθωσε το βασικό πρόβλημα. Τα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας από το 2010 διαρκώς αποτυγχάνουν, γιατί ζητούν από την Ελλάδα μεγάλα πλεονάσματα που έχουν αποδειχθεί ότι ξεπερνούν το εύθραυστο πολιτικό σύστημα της χώρας. Η εναλλακτική λύση θα ήταν να στοχεύσουν σε χαμηλότερα πλεονάσματα και να αναδιαρθρώσουν το χρέος της χώρας. Ομως οι Ευρωπαίοι δανειστές, με επικεφαλής τη Γερμανία, επανειλημμένα έχουν απορρίψει αυτή την εναλλακτική.

Ο ρόλος του ΔΝΤ

Τώρα, το ΔΝΤ έχει χάσει την υπομονή του. Σε αντίθεση με την Ευρωζώνη, δεν συμφώνησε σε νέο πρόγραμμα δανείου με την Ελλάδα το περασμένο καλοκαίρι. Η επιμονή του ΔΝΤ είναι πως υπάρχουν δύο τρόποι να διορθωθεί η Ελλάδα. Είτε με ένα ακόμη βαρύ πρόγραμμα λιτότητας -με επίκεντρο τις περικοπές στις συντάξεις- είτε με μία γενναία ελάφρυνση χρέους από την Ευρώπη- κάτι που εκθέτει τις αντιφάσεις της συμφωνίας του Ιουλίου.

Οι σχέσεις Ε.Ε. και ΔΝΤ

Η Αγκελα Μέρκελ χρειάζεται το ΔΝΤ να συνεχίσει να δανείζει στην Ελλάδα. Πάντα έλεγε ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ είναι σημαντική για την αξιοπιστία. Και οι Γερμανοί αξιωματούχοι λένε ότι δεν θα ζητήσουν από το Κοινοβούλιό τους να απελευθερωθούν επιπλέον δάνεια, μέχρι η Ελλάδα να συμφωνήσει σε ένα νέο πρόγραμμα του ΔΝΤ.

Ομως, το Ταμείο είναι σε διαμάχη τόσο με την Ελλάδα όσο και με τους ευρωπαϊκούς Θεσμούς για το τι πρέπει να γίνει. Μία λύση είναι απαραίτητη πριν από τον Ιούλιο, όταν η Ελλάδα θα χρειάζεται νέα κεφάλαια διάσωσης για την αποπληρωμή χρεών.

Η νέα λιτότητα

Η Ελλάδα συμφώνησε το προηγούμενο καλοκαίρι σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2018. Για να πετύχει αυτό τον στόχο, η Ελλάδα πιστεύει ότι χρειάζονται μέτρα λιτότητας -περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων- αξίας περίπου 1% του ΑΕΠ. Η οικονομική ανάπτυξη θα φέρει το υπόλοιπο της δημοσιονομικής βελτίωσης, υποστηρίζουν Έλληνες αξιωματούχοι.

Όμως οι δανειστές δεν το πιστεύουν, αλλά διαφωνούν για τη δημοσιονομική προσπάθεια που απαιτείται. Η Κομισιόν πιστεύει ότι μέτρα αξίας 2,5-3% του ΑΕΠ θα? κάνουν τη δουλειά, όμως το ΔΝΤ λέει ότι χρειάζεται το 4,5% του ΑΕΠ. Και το Ταμείο είναι πιο απαισιόδοξο από την Κομισιόν για το ποια μέτρα θα ήταν αποτελεσματικά. Για παράδειγμα, το ΔΝΤ θεωρεί ότι οι ελληνικές υποσχέσεις για βελτίωση της είσπραξης φόρων δεν έχουν μεγάλη αξία.

Οι περικοπές των συντάξεων

Είναι δύσκολο να βρεθούν μέτρα λιτότητας που ισοδυναμούν με 4,5% του ΑΕΠ, ή περίπου 8 δισ. ευρώ, τα οποία το ΔΝΤ τα πιστοποιήσει ως αποτελεσματικά. Το Ταμείο πιστεύει ότι η Ελλάδα ήδη έχει περικόψει τις περισσότερες δημόσιες δαπάνες μέχρι το κόκαλο και ότι οι φορολογικοί συντελεστές είναι ήδη ασφυκτικά υψηλοί. Οι συνταξιοδοτικές δαπάνες, υψηλότερες σχεδόν από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη, είναι ο μόνος τομέας που το ΔΝΤ μπορεί να δει περιθώριο σημαντικής εξοικονόμησης.

Όμως, αυτό θα ήταν πολιτικά τοξικό στην Ελλάδα, όπου πολλές οικογένειες έχουν ως βασικό εισόδημα τη σύνταξη του παππού, εξαιτίας της κατάρρευσης της εργασίας.

Η κυβέρνηση έχει προτείνει μεταρρύθμιση των συντάξεων που θα εξοικονομεί περίπου το 1% του ΑΕΠ όμως ακόμη και αυτό το πλάνο, που δεν είναι αρκετά καλό για το ΔΝΤ, προκαλεί διευρυμένες αντιδράσεις στην ελληνική κοινωνία.

Ημερησία