Θέατρο: Ελένης Καρασαββίδου, "Φελίτσε και Λίλυ" - Κριτική Νίκου Μπατσικανή*

«Φελίτσε και Λίλυ» – Ένας άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους

της Ελένης Καρασαββίδου

Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Σκηνικά – Κοστούμια: Αγγελίνα Παγώνη

Μουσική - Σχεδιασμός ήχου: Μαρία Βουμβάκη

Χορογραφίες – Κινησιολογία: Αναστασία Γεωργαλά

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Κολιάκη

Σχεδιασμός φωτισμών: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου – Θοδωρής Μαργαρίτης

Φωτογραφίες: Αγγελίνα Παγώνη

Γραφιστική επιμέλεια: Γιώτα Παρασκευά

Trailer: Στέφανος Κοσμίδης

Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

Παραγωγή: «ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ» – «VAULT»

Ερμηνείες (με αλφαβητική σειρά): Δήμητρα Βαμβακάρη, Δήμητρα Σύρου, Έλενα Τυρέα

Σημείωμα της σκηνοθέτιδας Κατερίνας Πολυχρονοπούλου: «Μια Γερμανίδα παντρεμένη με αξιωματικό των Ναζί και μια Εβραία συναντιούνται στο Βερολίνο τού 1942 και μια μεγάλη αγάπη γεννιέται στη σκιά τού ναζισμού και μιας πόλης που βομβαρδίζεται στο όνομα του «πολιτισμού και της τάξης». Σε μια σκοτεινή εποχή, όπου: Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, διαφορετικοί, άνθρωποι με αναπηρία δολοφονούνταν, περιουσίες καταστρέφονταν και παιδιά σκοτώνονταν επειδή είχαν την ατυχία να γεννηθούν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σε αυτό τον τόπο. Μια αληθινή ιστορία που ενέπνευσε την Ελένη Καρασαββίδου, ερευνώντας την μέσα από το βιβλίο τής Erica Fischer, την ταινία «Aimee and Jaguar» αλλά και την επικίνδυνη άνοδο της ναζιστικής απειλής και των ρατσιστικών επιθέσεων παγκοσμίως. Επιθέσεις εναντίον γυναικών, ομοφυλόφιλων, ανθρώπων με αναπηρία, ανθρώπων με κάθε είδους ιδιαιτερότητα. Η άρρωστη μανία για εξουσία και κέρδος κάποιων διαμορφώνει συνειδήσεις, εκπαιδεύοντας ανθρώπους να σκοτώνουν συνανθρώπους τους, να ασκούν κάθε μορφής βία χωρίς να σκέφτονται πως αύριο θα έρθει και η δική τους σειρά. Διαστρεβλώνουν την αλήθεια φανατίζοντας, χειραγωγώντας. Ένας «θαυμαστός καινούριος κόσμος», που αποφασίζει ποιος θα επιζήσει και ποιος όχι, ποια χώρα θα επιβιώσει και ποια θα ισοπεδωθεί, ποια κουλτούρα και ποια γλώσσα θα επικρατήσουν. Ένας παραλογισμός χωρίς τέλος. Που ακόμα και σήμερα, γιορτάζουμε θλιβερές επετείους και δημιουργούμε αλλού, σε άλλα σημεία τού πλανήτη που καταστρέφουμε, άλλες οδυνηρές επετείους. Και η ιστορία συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο η παιδεία, η ιστορία, τα ΜΜΕ, κατευθύνουν συνειδήσεις και διαπράττουν εγκλήματα καθημερινά, από την κλιματική αλλαγή, τους πυρηνικούς εξοπλισμούς, την καταστροφή ιστορικών πολιτισμών και άρα της συλλογικής μνήμης, τις μαζικές καταστροφές χωρών και τη δολοφονία παιδιών. Μια παράσταση αγάπης, μνήμης, ενοχής».

Μέσα στη λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μάλιστα στην καρδιά των γεγονότων, το Βερολίνο, όπου και η έδρα τού ναζισμού και των επικεφαλής τους, ένα λουλούδι ανθίζει, του έρωτα, και αυτό αποτελεί το βασικό θέμα, χάρη στην αιχμηρή πένα τής καταξιωμένης ποιήτριας και συγγραφέα Ελένης Καρασαββίδου. Η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου γνωρίζει πώς να κάνει καλό θέατρο, και το αποδεικνύει συνεχώς. Έτσι και τώρα, η σκηνοθέτιδα, με ευρηματικό τρόπο, αναδεικνύει το δυνατό κείμενο, χαρίζοντας στο κοινό μια παράσταση που καθηλώνει, όχι μόνο λόγω του θέματος μα και χάρη στη σκηνοθετική ματιά, με τη βοήθεια και των άλλων συντελεστών της. Βοηθός σκηνοθέτη η πολύ καλή ηθοποιός Μαριάνθη Κολιάκη. Το λιτό σκηνικό και τα υπέροχα κοστούμια τής πολύπειρης σκηνογράφου, φωτογράφου κι ενδυματολόγου Αγγελίνας Παγώνη δίνουν ατόφια την εποχή όσο και τη φινέτσα στο ντύσιμο των Βερολινέζων ηρωίδων.  Η μουσική και ο σχεδιασμός ήχου είναι της συνθέτριας και πιανίστριας Μαρίας Βουμβάκη, ενώ οι χορογραφίες και η κινησιολογία, της χορογράφου Αναστασίας Γεωργαλά. Ο σχεδιασμός των καίριων και απαιτητικών φωτισμών έγιναν από τη σκηνοθέτιδα και τον έμπειρο φωτιστή Θοδωρή Μαργαρίτη. Οι τρεις γυναίκες ηθοποιοί: Δήμητρα Βαμβακάρη, Δήμητρα Σύρου, Έλενα Τυρέα, έδωσαν δείγματα  μεγάλου ταλέντου, στους απαιτητικούς ρόλους που ερμηνεύουν, καθώς η ψυχοσύνθεση καθεμιάς είναι πολυσύνθετη. Άριστη η Δήμητρα Βαμβακάρη, παντρεμένη με Ναζί και μητέρα, αλλά, συγχρόνως, και σεξουαλικό αντικείμενο αντρών, μα και ανταποκρινόμενη σε γυναικείο πόθο. Ιδανική «ουδέτερη» η Δήμητρα Σύρου, ως Λίλυ μετά από χρόνια, να ξαναδιαβάζει τις ερωτικές επιστολές που είχε λάβει στο παρελθόν από τη Φελίτσε και να αφηγείται δραματικά γεγονότα που λάμβαναν χώρα όταν βίωνε τον πρωτόγνωρο, για την ίδια, έρωτά της. Η Έλενα Τυρέα, συγκλονιστική Φελίτσε, με αξιομνημόνευτη ερμηνεία μιας γυναίκας που μπορεί να ερωτεύεται ενώ είναι διπλά διωκόμενη (Εβραία και λεσβία). Αέρινη, να χορεύει και να ξεφαντώνει μέσα στα βερολινέζικα καμπαρέ, φορώντας τα υπέρκομψα κουστούμια της, ενώ έξω γίνεται χαλασμός και ο κίνδυνος να συλληφθεί καραδοκεί παντού και ανά πάσα στιγμή. Με τη βοήθεια όλων, τα υψηλά νοήματα του έργου αποκαλύπτονται: Ποτέ, πια, πόλεμος. Κάθε διάκριση και δίωξη εναντίον οποιουδήποτε, για: σεξουαλική ταυτότητα, ιδεολογία, εθνικότητα, θρησκευτική πίστη, χρώμα σώματος, οτιδήποτε που δεν αφορά τους άλλους και δε βλάπτει κανέναν  –αυτό καθ’ αυτό– είναι καταδικαστέες, ως µία φασιστική πράξη σε βάρος αθώων. Οι θεατές στην κατάμεστη αίθουσα του VAULT καταχειροκρότησαν όλους τους συντελεστές, στο τέλος, επευφημώντας τους δυνατά.

(Διάρκεια 80΄λεπτά, χωρίς διάλειμμα)

Τετάρτη και Πέμπτη: 21.15

«Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS»

Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός.

Τηλέφωνα: 213 0356472 / 6949534889

Ιανουάριος 2020

*Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας, ποιητής, κριτικός Θεάτρου

(μέλος τής Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών -

Θεατρικά Βραβεία Κάρολος Κουν, Ελληνικά κι Ευρωπαϊκά Βραβεία Θεάτρου - Χορού)