Αγαπητοί φίλοι, Μπορείτε να στέλνετε τα κείμενά σας στο palmografos@gmail.com - Δωρεάν δημοσίευση Αγγελιών στο palmografos@gmail.com

«Σκάστε σήμερα όλοι! Σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες»

Αρχική | Απόψεις | «Σκάστε σήμερα όλοι! Σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες»
image
Γράφει η Χριστιάννα Λούπα

«Σκάστε σήμερα όλοι οι πολιτικοί! Σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες…», έγραψε σε ανάρτησή της στο Facebook η κυρία Όλγα Γεωργιάδη (Olga Georgiadi) από το Βόλο, θεία 20χρονου φοιτητή που εκτοξεύτηκε από το τρένο – του μοναδικού επιζώντα από το πρώτο βαγόνι - ο οποίος νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση.

Φωτο: Pixabay

Και τα ουρλιαχτά τους ακούγονται στις εσχατιές του κόσμου, στα έγκατα της Γης, στων σπλάχνων μας τα τρίσβαθα. Μύρισε θάνατο η Ελλάδα, απ’ άκρη σ’ άκρη. Δονείται το στερέωμα. Σήμερα απεργεί ο Θεός, πανηγυρίζει ο διάβολος.

Στο πρώτο το βαγόνι αγόρια, κορίτσια συζητούσαν χαρούμενα. Έπιναν μπύρα, καφέ, μιλούσαν στο κινητό, άκουγαν μουσική. Είχαν περάσει ωραία στο καρναβάλι. Όταν μπήκε εκείνος, κανείς δεν τον πρόσεξε, κανείς δεν υποπτεύθηκε. Φορούσε, βλέπεις, τα καλά του. Φεύγοντας, ζήλεψε δροσιά και  νιάτα και τους πήρε όλους μαζί του, ο τρισκατάρατος.  Βίαια, άγρια, εκδικητικά. Πόσους αγγέλους να χωρέσει αλήθεια απόψε ο ουρανός;

«Εκστηθι φρίττων ουρανέ και σαλευθήτωσαν τα θεμέλια της Γης!»

Μανάδες. Τα Σα εκ των Σων, ευλογία και κατάρα. Μανάδες-ολογράμματα περιφέρονται ανάμεσα σε λιωμένα σίδερα, νεκροτομεία, νοσοκομεία… Αλλού το σώμα, αλλού η ψυχή. Περιμένουν ταυτοποίηση DNA, παίρνουν τα παιδιά τους σε κουτί...

Σαλεμένες τριγυρίζουν, κάτι να μάθουν, κάτι να βρουν, ένα χέρι, ένα πόδι, ένα ρούχο, ένα παπούτσι. Κάτι τι, οτιδήποτε! Φυλαχτό να το κρεμάσουν στης καρδιάς τη γωνιά την ιερή, την πιο αγαπημένη. Εκεί που κανένας βλάσφημος ποτέ δε θα πατήσει. Οι μανάδες με τα βαθιά τα μάτια, που μέσα τους χωρά λύπη άφατη κι οδύνη ανομολόγητη.

«Καλλιόπη!», «Κυπριανέ!», «Ιφιγένεια!», «Βάιε!», σπαράζουν οι μήτρες που σας γέννησαν, μέσα στα συντρίμμια, με την ψυχή στο στόμα, με τη ζωή σε αναστολή. «Απάντησέ μου, καρδιά μου! Δώσε ένα σημείο ζωής! Δώσε μου ένα λόγο να ζήσω!». Μα η κραυγή ξαναγυρίζει πίσω. Αποδέκτης δεν υπάρχει…

Σβήστε τον ήλιο κι ανάψτε τη νύχτα! Καταργήστε την άνοιξη! Λουλούδι να μην ανθίσει φέτος! Να μην κελαϊδήσει πουλί! Φέτος που λείπουν τα παιδιά. Τα παιδιά που δεν γνώριζαν πως ολόισια για το θάνατο τραβούσαν. Τα παιδιά με τα όνειρα και τα χαμόγελα. Τα παιδιά τα άγουρα, που δεν πρόλαβαν. Τα παιδιά με τις μανάδες εκείνες που έλεγαν «πάρε με όταν φτάσεις» και περίμεναν ν’ ακούσουν ένα «μαμά, έφτασα καλά» για να κοιμηθούν ήσυχες.

Με τις μανάδες που εφεξής θα στοιχειώνουν τις μέρες μας, θα κατατρύχουν τις νύχτες μας. Καταδικασμένες σε νεκροφάνεια ες αεί. Μέχρι να βγει η ψυχή τους. Κι όταν βγει, αυτές πάλι με πείσμα θα ουρλιάζουν από του σύμπαντος τις σκοτεινές γωνιές, τους μακρινούς γαλαξίες και τις μαύρες τρύπες. Αναπαμό δεν θά 'βρουν μέχρι ν’ ανταμώσουν με τα παιδιά τους κάπως, κάπου μέσα στους αιώνες.

Και το φεγγάρι, σβήστε το κι αυτό! Μονάχα κεριά ανάψτε, ένα για την κάθε ψυχούλα.

Κι εσείς εκεί ψηλά, κάντε τόπο! Παραμερίστε να μπουν στον παράδεισο οι άγγελοι! Ανοίξτε διάπλατα τις πόρτες! Και να τους προσέχετε σαν τα μάτια σας, γιατί εδώ κάτω οι μανάδες ανησυχούν και τρέμει το φυλλοκάρδι τους, μην τυχόν και κακοπεράσουν. Και ουρλιάζουν μέρα και νύχτα, νύχτα και μέρα. Κι ανατριχιάζουν θεοί και δαίμονες...

Σήμερα παγώστε το χρόνο! Να γυρίσουν πίσω, έστω για ένα λεπτό, τα αγόρια και τα κορίτσια. Να τ’ αγκαλιάσουν οι μανάδες - και οι δύσμοιροι πατεράδες - για τελευταία φορά, να τα φιλήσουν, να τους ζητήσουν συγγνώμη που καμιά φορά τα μάλωναν, να τα ντύσουν καλά, μην τύχει και κρυώσουν, γιατί εκεί που πάνε έχει παγωνιά και έρεβος και μοναξιά ανείπωτη. 

«Μαμά, κοιμήσου, θ' αργήσω».

«Πάρε όταν φτάσεις!»

«Έλα ρε μάνα! Με το τρένο πάω!»

Κι όταν οι μανάδες ουρλιάζουν, όλοι σωπαίνουν: πολιτικοί και πολιτικάντηδες, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, δημοσιογράφοι, τηλεπερσόνες και γραφειοκράτες, φιλόσοφοι και θυμόσοφοι, αρμόδιοι, συναρμόδιοι και αναρμόδιοι, ειδήμονες, παντογνώστες και εξυπνάκηδες. 

Όταν οι μανάδες ουρλιάζουν - όπου Γης - οι λύκοι σωπαίνουν, βασιλεύει ο ήλιος, σάβανο τυλίγει την οικουμένη, περισσεύουν τα λόγια, υποκλίνονται οι άνθρωποι, προσκυνούν οι άγιοι…

 




Πρόσθεσέτο στο Facebook Πρόσθεσέτο στο Twitter

Στην εποχή του Kασσελάκη - Του Κώστα Γιαννακίδη

18 Σεπτεμβρίου 2023, 17:13
 Ο Κασσελάκης εμφανίστηκε στη σκηνή του ΣΥΡΙΖΑ και έκανε ακόμα και την Αχτσιόγλου να ...

Ενα μεγάλο ταμπού της Μεταπολίτευσης έσπασε - Του Αλέξη Παπαχελά

18 Σεπτεμβρίου 2023, 16:56
Ενα από τα μεγάλα ταμπού της Μεταπολίτευσης ήταν ο στρατός. Το τίμημα που πλήρωσαν ...

Η σιωπή του κάμπου - Της Ρέας Βιτάλη

09 Σεπτεμβρίου 2023, 23:18
 Η λάσπη κατάπιε όχι μόνο ανθρώπους αλλά βίους ανθρώπων. Το «Πού θα πάω;» είναι ...


Σχολιάστε το άρθρο:



συνολικά: | προβολή:

    image

    Ένα δάκρυ για τη Νίκη

    Η Νίκη δεν υπάρχει πια. Η Νίκη πέθανε. Τα πελώρια θλιμμένα μάτια της έκλεισαν για πάντα, το βασανισμένο βλέμμα της όμως θα μείνει εδώ, γεμάτο απορία, να μας στοιχειώνει, να μας στήνει στα πέντε μέτρα. Αν δεν ήταν ένα τόσο αθώο και άκακο πλασματάκι, θα μπορούσε να μας καταριέται. Όμως η Νίκη δεν είχε μάθει να κρατά κακία, το μόνο ...
    Διαβάστε το άρθρο
Newsletter
Email:
Λέξεις κλειδιά
Αξιολογήστε αυτο το άρθρο
0