Οι μεγάλες ανατροπές γνωστών υποθέσεων που συγκλόνισαν την Ελλάδα

Εγκλήματα που άργησαν να εξιχνιαστούν. Αθώοι που παγιδεύτηκαν σε λάθη. Ομολογίες που άλλαξαν δεδομένα και σόκαραν. Η Ελλάδα έχει να θυμάται πολλές συγκλονιστικές υποθέσεις. Η έκβασή τους απασχολούσε συνεχώς τα μέσα ενημέρωσης και τα νέα δεδομένα που έβγαιναν στο φως, έσκαγαν σαν βόμβα και άφηναν με το στόμα ανοιχτό, την ελληνική κοινωνία. Οι πρωταγωνιστές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα προσωπικοτήτων: απλοί άνθρωποι που έγιναν σύμβολα, άτομα υπέρ άνω πάσης υποψίας που έβαψαν τα χέρια τους με αίμα, φύλακες του νόμου, πολιτικά πρόσωπα. Ας δούμε παρακάτω μερικές από τις υποθέσεις που έμειναν στην ιστορία και μέσα από αυτές αποτυπώνονται και οι αλήθειες άλλα και τα ψέματα της ελληνικής κοινωνίας.

Υπόθεση Παγκρατίδη

Ο Αριστείδης Παγκρατίδης, κατηγορήθηκε ως ο δράκος του Σέιχ Σου στην Θεσσαλονίκη και καταδικάστηκε για 5 φρικιαστικά εγκλήματα, για τα οποία και οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα τον Φεβρουάριο του ’68.

40 χρόνια μετά ήρθε η ανατροπή. Στην πραγματικότητα, ο δράκος του Σέιχ Σου ήταν μία ψυχοπαθητική προσωπικότητα, γόνος πλούσιας οικογένειας της Θεσσαλονίκης, ο οποίος δεν δρούσε μόνος, αλλά με συνεργό. Το χρήμα εξασφάλισε την ανωνυμία του και τα βαθειά γηρατειά του. Ένας αθώος καταδικάστηκε με τις «ευλογίες» του παρακράτους της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

«Μανούλα μου γλυκιά είμαι αθώος...», η κραυγή που βγήκε από τα χείλη του Παγκρατίδη και η εικόνα του αποσπάσματος ήταν αδύνατον να φύγουν από το μυαλό του δημοσιογράφου Κώστα Τσαρούχα, που κάλυπτε τότε τα γεγονότα, και συγγραφέα του βιβλίου-ντοκουμέντο «Ο δράκος που διέφυγε», με την συγκλονιστική εξιστόρηση όλων των γεγονότων και της απόδειξης της αθωότητας του Παγκρατίδη.

Υπόθεση Λαμπράκη

Άλλο ένα συγκλονιστικό γεγονός της τότε εποχής. Το τροχαίο ατύχημα, το βράδυ της 22ας Μαΐου 1963 στη Θεσσαλονίκη, που στοίχησε τη ζωή του βουλευτή της Αριστεράς, Γρηγόρη Λαμπράκη, αποδείχθηκε πως ήταν δολοφονία.

ο βουλευτής Γρηγόρης Λαμπράκης, βγαίνοντας από μια συγκέντρωση για την ειρήνη, χτυπήθηκε θανάσιμα από τους επιβαίνοντες ενός τρικύκλου. Σύμφωνα με όσα έγιναν αργότερα γνωστά, μέσα από τη δημοσιογραφική έρευνα, την ανάκριση και τη δίκη των ενόχων, η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη υπήρξε αποτέλεσμα συνωμοσίας και σχεδιασμού.

Το χτύπημα κατά του Λαμπράκη προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το σύνολο του κεντρώου και αριστερού Τύπου να κάνουν λόγο από την πρώτη στιγμή για οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας. Η επίσημη αστυνομική εκδοχή αντίθετα, ήταν ότι επρόκειτο για τροχαίο ατύχημα και αυτήν υιοθέτησε αρχικά και η κυβέρνηση της χώρας. Αν και η ηγεσία της Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκρύψει κρίσιμα στοιχεία και να εκφοβίσει τους μάρτυρες, η ανακριτική ομάδα (παρά τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις και πιέσεις που δέχτηκε από τον τότε εισαγγελέα Αρείου Πάγου και μετέπειτα -το 1967- πρωθυπουργό της χούντας Κωνσταντίνο Κόλλια) κατόρθωσε να στοιχειοθετήσει, ότι επρόκειτο για προμελετημένο έγκλημα και να αποκαλύψει τους ηθικούς αυτουργούς του. Έτσι, τους Σπύρο Γκοτζαμάνη και Μανόλη  Εμμανουηλίδη, ακολούθησαν τρανταχτά ονόματα της πανίσχυρης χωροφυλακής Θεσσαλονίκης. Στο απυρόβλητο της δικαιοσύνης έμεινε ο υπομοίραρχος της Ασφάλειας Δημήτριος Κατσούλης, του τμήματος «Δίωξης Κομμουνιστών» ο οποίος την ημέρα του εγκλήματος (σύμφωνα με μαρτυρία του Εμμανουηλίδη και άλλων) είχε μιλήσει σε συγκέντρωση παρακρατικών στο 5ο Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης, δίνοντας οδηγίες για την «αντισυγκέντρωση» και τονίζοντας ότι «απόψε στόχος μας είναι ο Λαμπράκης». Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μένει από τότε στη συνείδηση ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού  λαού σαν το σύμβολο του αγώνα ενάντια στην οπισθοδρόμηση και την πολιτική φίμωση. Σαν το εθνικό σύμβολο για τη Δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Η ζωή και ο θάνατος του Λαμπράκη ενέπνευσε το συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό στη συγγραφή του πολιτικού μυθιστορήματος "Ζ". Το 1969 ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς γυρίζει το βιβλίο στην ομώνυμη ταινία που γνώρισε μεγάλη απήχηση και επιτυχία και βραβεύτηκε στο φεστιβάλ των Καννών το 1969.

Η δολοφονία της 20χρονης Κικής Κούσογλου

Ο φίλος της κοπέλας, και δολοφόνος της, Δάνος Μουρατίδης, κατάφερε για τέσσερις μήνες να ξεγελά τους πάντες. Δήλωνε με πείσμα ότι αγνοούσε το που μπορεί να βρίσκεται η φίλη του και «ήλπιζε» να βρεθεί και να είναι καλά. Έλεγε πως εκείνο το βράδυ εκείνος με την κοπέλα πήγαν μαζί στο σπίτι του, αλλά εκείνη εξαφανίστηκε από το δωμάτιό του όταν ο ίδιος αποκοιμήθηκε. Τελικά, ο νεαρός δεν άντεξε και ομολόγησε. Σε μια σκηνή ζηλοτυπίας τους, εκείνος θόλωσε και την στραγγάλισε. Άτομα που γνώριζαν το ζευγάρι μιλούσαν για έναν Δάνο νευρικό, με εκρήξεις ζήλιας που δεν ήταν λίγες οι φορές που άσκουσε σωματική βία σε βάρος της άτυχης κοπέλας. Με το αυτοκίνητο του την μετέφερε σε ερημική τοποθεσία. Την επομένη, στο ίδιο σημείο και με τη βοήθεια του ξαδέρφου του, έθαψαν την άτυχη κοπέλα. Η υπόθεση δικάιως χαρακτηρίστηκε ως το "Θρίλερ της Βέροιας". Υπήρξε, ακόμη μαρτυρία μιας κοπέλας που είχε στο παρελθόν σχέση με τον Δ. Μουρατίδη. Όπως η ίδια είχε τότε καταθέσει, όταν του είχε πει να χωρίσουν

εκείνος αντέδρασε αρχικά ήρεμα και τη ρώτησε αν θα ήθελε να την πάει σπίτι της. Η κοπέλα παραξενεύτηκε από αυτή την παραδόξως ήρεμη αντίδραση, αφού ήταν αλλιώς συνηθισμένη από τον τότε σύντροφό της. Όταν έφυγαν με το αυτοκίνητο την πήγε σε μια ερημική τοποθεσία, τη χτύπησε και την άφησε εκεί αβοήθητη. Από τις 11 Απριλίου έως τις 11 Αυγούστου του 2005 κράτησε η σιωπή του δράστη. Ο Δαμιανός (Δάνος) Μουρατίδης αντιμετώπισε τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας με πρόθεση και της περιύβρισης νεκρού και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και ποινή φυλάκισης δύο ετών από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης, ενώ σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών, με το δικαίωμα η έφεση να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, καταδικάστηκε ο ξάδελφος του δράστη, Παναγιώτης Κανέλλης, ο οποίος βοήθησε τον κατηγορούμενο να κρύψει και να θάψει το πτώμα της κοπέλας.

Η δολοφονία του Νίκου Γκαλέγκου

Η αστυνομία σκηνοθέτησε τροχαίο δυστύχημα για να καλύψει τον θάνατο του 24χρονου μοτοσικλετιστή τον Απρίλιο του 2005. Ο Νίκος μαζί με μια παρέα φίλων του, μεταξύ αυτών ο αδερφός του με την αρραβωνιαστικιά του-όλοι με μηχανάκια-έφυγαν από εορταστική εκδήλωση της Γεωπονικής Σχολής, για να συνοδεύσουν έναν φίλο τους στο νοσοκομείο που είχε κόψει άσχημα το πόδι του και αιμορραγούσε. Η ΕΛ.ΑΣ. ισχυρίστηκε πως είχε δοθεί λάθος σήμα πως τα παιδιά με τις μηχανές ήταν αναρχικοί! Τους καταδίωξαν περιπολικά, μοτοσικλέτες της Άμεσης Δράσης και αυτοκίνητα της Ασφάλειας. Η άγρια καταδίωξη ήταν θανατηφόρα για τον Νίκο Γκαλέγκο. Στη μηχανή μαζί με τον νεαρό ήταν και η αρραβωνιαστικιά του αδερφού του. Φοβήθηκαν και άρχισαν να τρέχουν. Ένα υπηρεσιακό αυτοκίνητο τους ακολούθησε. Ένας μοτοσικλετιστής τους έφτασε και τους κλότσησε για να πέσουν. Στη συνέχεια πετάχτηκε άλλο αυτοκίνητο με συμβατικές πινακίδες. Έπεσαν κάτω και τους χτύπησε περιπολικό που ερχόταν από πίσω. Ο Νίκος βρήκε τραγικό θάνατο. Η κοπέλα έχασε την όρασή και την ακοή της. Σύμφωνα με καταγραφή του ΕΚΑΒ, η ειδοποίηση για ασθενοφόρο έγινε μισή ώρα αργότερα. Στο διάστημα αυτό οι αστυνομικοί αλλοίωσαν τα επιτόπια στοιχεία, μετακίνησαν το σώμα του παιδιού, για να φανεί ότι δεν τινάχτηκε στο γκαζόν της νησίδας αλλά ότι έπεσε στο κράσπεδο. Μετακίνησαν την κοπέλα στη μέση του δρόμου και έκρυψαν τη μοτοσικλέτα σε ένα στενάκι. Η μοτοσικλέτα έφερε ίχνη από το περιπολικό που έπεσε πάνω τους. Αυτόπτες μάρτυρες είδαν τους αστυνομικούς να ρίχνουν ουίσκι στο στόμα του Νίκου για να φανεί μεθυσμένος. Δίπλα του παράτησαν ένα μισοάδειο μπουκάλι.

Υπόθεση Άλεξ

Δεν χρειάζονται συστάσεις εδώ. Τρία χρόνια κοντεύουν από την υπόθεση εξαφάνισης του Άλεξ Μεσχισβίλι, που συγκλόνισε το πανελλήνιο και ένα τον γύρο του κόσμου, με ισχυρό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη.

Όπως αναφέρει πολυσέλιδο βούλευμα, οι πέντε ανήλικοι φέρονται να είχαν φραστικό επεισόδιο με τον Άλεξ, το απόγευμα της 3ης Φεβρουαρίου του 2006, στην πλατεία «Ελιάς» της Βέροιας. Του επιτέθηκαν, χτυπώντας τον σε διάφορα μέρη του σώματός του. Ο άτυχος μαθητής προσπάθησε να διαφύγει και καταδιώχτηκε από την παρέα των πέντε αγοριών μέχρι την πλατεία Δημαρχείου της πόλης, όπου του επιτέθηκαν εκ νέου. Το θύμα δέχθηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα στο κεφάλι, στο πρόσωπο και σε άλλα μέρη του σώματος, με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του, να πέσει στα μαρμάρινα σκαλοπάτια, που οδηγούν στην οδό Έλλης, με τελικό αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα στο κεφάλι. Το βούλευμα υιοθετεί στο σκεπτικό του το «σενάριο της Μπαρμπούτας», σύμφωνα με το οποίο οι πέντε ανήλικοι φέρονται να μετέφεραν, με καρότσι οικοδομικών έργων, το άψυχο σώμα του Άλεξ στην περιοχή, όπου διέρχεται το ποτάμι της πόλης. Στη συνέχεια φέρονται να το πέταξαν μέσα στο νερό, με αποτέλεσμα να παρασυρθεί μέχρι τις εκβολές του ποταμού Αλιάκμονα, καταλήγοντας στον Θερμαϊκό κόλπο, όπου και εξαφανίστηκε.

Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, που εκδόθηκε ύστερα από πολύμηνη δικαστική διερεύνηση, οι πέντε ανήλικοι, ηλικίας σήμερα 14 και 15 ετών, αντιμετωπίζουν τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, με ενδεχόμενο δόλο, από κοινού, και της περιύβρισης νεκρού από κοινού. Εκτός από τα παιδιά, κατηγορούνται και ενήλικες με διάφορα αδικήματα ο καθένας, όπως υπόθαλψη εγκληματία κατά συρροή, ψευδή ανωμοτί κατάθεση κατ’ εξακολούθηση και  παραμέληση εποπτείας ανηλίκων.

Ο εισαγγελέας του Μονομερούς Δικαστηρίου Ανηλίκων Θεσσαλονίκης, Νίκος Καραμολέγκος, από την άλλη πλευρά, πρότεινε αλλαγή της κατηγορίας που βαραίνει τους πέντε ανήλικους από "ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο" σε "επικίνδυνη σωματική βλάβη" καθώς και την αθώωση των ανηλίκων για το αδίκημα της περιύβρισης νεκρού από κοινού. Δεν δέχθηκε, επίσης, ότι ο τραυματισμός του άτυχου Αλεξ επήλθε κατά το επεισόδιο που έγινε με την παρέα των πέντε στα μαρμάρινα σκαλοπάτια που οδηγούν στην οδό Έλλης. Αντίθετα, εκτίμησε ότι ο άτυχος μαθητής ήταν εν ζωή κατά τη μεταφορά του στην ακατοίκητη μονοκατοικία της οδού Έλλης. Ακόμη, ισχυρίστηκε, ότι δεν επιβεβαιώθηκε κατά την ακροαματική διαδικασία το "σενάριο της Μπαρμπούτας", που υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης. Πρότεινε, μάλιστα, να διερευνηθούν από την Εισαγγελία της Βέροιας οι καταγγελίες που διατυπώθηκαν από τους ανήλικους σε βάρος των αστυνομικών, σύμφωνα με τις οποίες οι αρχικές ομολογίες τους ήταν προϊόν απειλών. Τη δυσαρέσκειά της ως προς το περιεχόμενο της εισαγγελικής πρότασης, εξέφρασε η μητέρα του Αλεξ, Νατέλα Ινσουαΐντσε. Η υπόθεση εξελίσσεται.

Υπόθεση Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος μαθητής 15 ετών δολοφονείτε από τον Επαμεινώνδα Κορκονέα Ειδικό Φρουρό της Ελληνικής Αστυνομίας στη περιοχή των Εξαρχείων στις 6 Δεκεμβρίου του 2008.

Οι μαρτυρίες αναφέρουν πως δεν υπήρξε επίθεση με πέτρες και μολότοφ από εκείνον και τους νεαρούς γύρω του, όπως υποστήριξαν οι ειδικοί φρουροί αλλά φραστικές αντεγκλήσεις και από τις δυο πλευρές. Οι δυο ειδικοί φρουροί αφού αρχικά απομακρύνθηκαν με το περιπολικό το οποίο στη συνέχεια στάθμευσαν επέστρεψαν με τα πόδια στο σημείο.Ο Κορκονέας προέτρεψε πιεστικά τον συνάδελφό του να βρουν «τα κωλόπαιδα που μας πέταξαν τα μπουκάλια στη Ναυαρίνου», όπως είπε χαρακτηριστικά.

Ο ένας ειδικός φρουρός (Βασίλης Σαραλιώτης) έριξε χειροβομβίδα κρότου λάμψη προς τη πλευρά των νεαρών και ο άλλος (Επαμεινώνδας Κορκονέας) έβγαλε το πιστόλι του και πυροβόλησε χτυπώντας τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Η σφαίρα αποδείχθηκε μοιραία για το 15χρονο παιδί. Οι δυο ειδικοί φρουροί αφού αντιλήφθηκαν ότι χτύπησαν το παιδί το εγκατέλειψαν και απομακρύνθηκαν από τη περιοχή.

Από το βράδυ εκείνο ολόκληρη η πόλη συνταράσσεται από τα επεισόδια. Η Αθήνα ξεσηκώνεται, φλέγεται. Οι τοίχοι γεμίζουν με τα συνθήματα «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι», «15 χρονών νεκρός» και «αυτές οι νύχτες είναι του Αλέξη». Τα επεισόδια εξαπλώνονται και στις υπόλοιπες πόλεις της χώρας αλλά και στο εξωτερικό. Η κατάσταση, πλέον δεν ελέγχεται.

Η αστυνομική βία συνεχίζεται. Λίγες ημέρες αργότερα άνδρες της ομάδας Ζήτα βγάζουν πιστόλι και πυροβολούν στον αέρα ενώ κάποιοι άνδρες των μονάδων καταστολής βγάζουν και αυτοί με τη σειρά τους πιστόλι για εκφοβισμό. Άλλο ένα παιδί τραυματίζεται στο χέρι από πυροβολισμό αστυνομικού, στην περιοχή του Περιστερίου, λίγες μέρες μετά.

Κάποιοι εκμεταλλεύονται τα επεισόδια προς όφελός τους. Πλιάτσικο στα μαγαζιά, προβοκάτσια, συμμετοχή στα επεισόδια ασφαλιτών αλλά και μέλη ακροδεξιών οργανώσεων. Βίντεο ντοκουμέντα δείχνουν κουκουλοφόρους να συνεργάζονται με αστυνομικούς.

Οι προκλήσεις ενάντια στους μαθητές, φοιτητές και απλούς πολίτες που διαδηλώνουν δεν έχουν προηγούμενο. Με βάση μαρτυρίες διαδηλωτών αστυνομικοί χλεύαζαν σε βάρος του Αλέξη θέτοντας το ερώτημα προς τους διαδηλωτές «που είναι ο Αλέξης;»

Κατά τη περίοδο των διαδηλώσεων γίνονται πολλές «τυφλές» προσαγωγές και συλλήψεις ατόμων που ίσως και να μην είχαν σχέση με τα επεισόδια ή ακόμη και με τις διαδηλώσεις.

Παράλληλα την υπεράσπιση του ειδικού φρουρού που πυροβόλησε τον Αλέξη Επαμεινώνδα Κορκονέα αναλαμβάνει ο δικηγόρος Αλέξης Κούγιας. Το γραφείο του σε διαδήλωση μαθητών – φοιτητών δέχεται επίθεση. Η επίθεση συνεχίζεται και από τα ΜΜΕ, επίσημα και ανεπίσημα. Η πλευρά της υπεράσπισης του δράστη μιλάει για εξοστρακισμό της σφαίρας. Αυτό επιβεβαίωσε η βαλλιστική και βλητική εξέταση. Οι δικηγόροι της οικογένειας του 15χρονου, εμφανίζονται βέβαιοι ότι πρόκειται για ανθρωποκτονία από πρόθεση.

Οι διαδηλώσεις, οι καταλήψεις και οι επιθέσεις κατά αστυνομικών τμημάτων και κρατικών κτιρίων συνεχίζονται για εβδομάδες. Την περίοδο των Χριστουγέννων αρχίζουν να ελαττώνονται σημαντικά. Ξεκινούν χτυπήματα εξτρεμιστικών ομάδων κατά της αστυνομίας. Άγνωστοι πυροβολούν με καλάσνικοφ κλούβα των ΜΑΤ και λίγες ημέρες αργότερα τραυματίζουν σοβαρά νεαρό αστυνομικό στα Εξάρχεια. Ο κύκλος της βίας δε σταματά.

Ο 37χρονος Ε. Κορκονέας, ειδικός φρουρός και πατέρας τριών ανήλικων παιδιών, ισχυρίστηκε αρχικά: «Δεν είχα πρόθεση να σκοτώσω. Προσπάθησα να αμυνθώ και να φύγουμε ζωντανοί μαζί με τον Βασίλη από εκεί». Αργότερα όμως σοκάρε συναδέλφους του που τον επισκέφθηκαν, όταν τους είπε: «Και εσύ ρε συνάδελφε, τι θα έκανες αν δεχόσουν επίθεση στο περιπολικό; Δεν θα προστάτευες τη ζωή σου;».

«Ακόμη και πυροβολισμοί στον αέρα για εκφοβισμό απαγορεύονται ρητά σε κατοικημένη περιοχή, διότι υπάρχει φόβος να χτυπηθούν πολίτες που βρίσκονται σε μπαλκόνια», επισήμανε στην εφημερίδα «ΝΕΑ» ανώτερος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.

Η μητέρα του Αλέξανδρου, Τζίνα Τσαλικιάν, δεν έχει μιλήσει στα Μέσα. Κι ούτε θα το κάνει. Ότι έχει να πει, το χάραξε πάνω σ' αυτά τα δύο κομμάτια μαύρου γρανίτη.Το ένα, πλάι στη φωτογραφία του Αλέξη, γράφει: «Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος -Ετών 15- Δολοφονήθηκε 6 Δεκεμβρίου 2008». Στο άλλο, στίχοι από τον Αμλετ και τον διαχρονικό Σαίξπηρ που σαν να μιλά για όλους τους «Αλέξανδρους» που θα ακολουθούσαν: «Αν είχα χρόνο. Αν μ' άφηνε ο θάνατος που κανείς δεν σταμάτησε. Αν μπορούσα να σας πω. Πεθαίνω. Όμως εσείς ζείτε. Δικαιώστε με. Πείτε για μένα. Προπάντων στους ανύποπτους. Σε κείνους που δεν ξέρουν... Οι φίλοι μου με λέγαν πρίγκιπα. Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι το όνομά μου θα επικρατούσε τόσο πολύ στον κόσμο. Αυτοί οι πρίγκιπες πεθαίνουν αθώοι, δολοφονημένοι σε μάχες που δεν δόθηκαν ποτέ».

Της Έλενας Αρώνη

all4fun