Αγαπητοί φίλοι, Μπορείτε να στέλνετε τα κείμενά σας στο palmografos@gmail.com - Δωρεάν δημοσίευση Αγγελιών στο palmografos@gmail.com

Τι να γίνω όταν μεγαλώσω - του Δημητρίου Χ. Παξινού*

Αρχική | Απόψεις | Τι να γίνω όταν μεγαλώσω - του Δημητρίου Χ. Παξινού*

Ειδικά επιδόματα, ειδικές παροχές για τα μέλη του Κοινοβουλίου και την αποζημίωση να εκτινάσσεται στα 6.000 ευρώ καθαρά. Ειδικές παροχές ακόμη και για τους ευρωβουλευτές σε εποχή άκρας λιτότητας. Δέκα βουλευτές παρόντες στην έγκριση του προϋπολογισμού της Βουλής, που ανήλθαν στους 45 όταν στο βήμα της Βουλής βρέθηκε ο πρόεδρός της, για να επανέλθει στον αριθμό των πέντε βουλευτών κατά την έγκριση από τα κοινοβουλευτικά κόμματα.

Τι να υποθέσει κανείς και πώς να χαρακτηρίσει αυτό το φαινόμενο. Από την άλλη, οι νέοι επιστήμονες με λαμπρές σπουδές αγωνίζονται για την επιβίωσή τους, αναζητώντας γραφείο για συνεργασία ακόμη και με 600 ευρώ. Νέα παιδιά που βλέπουν τους γονείς τους να δυσκολεύονται να καταβάλλουν ακόμη και το ενοίκιο της οικίας τους και το μόνο που αισθάνονται είναι ένα αίσθημα αδικίας, απόγνωσης, θλίψης, απογοήτευσης, θυμού, οργής, που δεν ξέρουν πού να το κατευθύνουν. Συνταξιούχοι, που με τις περικοπές, αντιμετωπίζουν το φάσμα της πενίας και συγκρίνουν την περίπτωσή τους με αυτή των βουλευτών που με μια θητεία θα λάβουν μια πλουσιοπάροχη σύνταξη, πέραν αυτής που δικαιούνται από τα επαγγελματικά ασφαλιστικά τους ταμεία.

Επάγγελμα βουλευτής λοιπόν επίσημα και με την σφραγίδα της πολιτείας, ένα επάγγελμα που μπροστά του ωχριούν ακόμη και αυτά των μεγαλοτραπεζιτών, χωρίς ίχνος υπερβολής. Αρα γιατί ένας νέος να μην προσπαθήσει να ακολουθήσει αυτήν την οδό που περνά από τους κομματικούς προθάλαμους, διατρέχει τους κομματικούς σωλήνες, για να διεξέλθει επιτυχώς και να λύσει το επαγγελματικό του πρόβλημα. Κι αν δεν τα καταφέρει να προωθηθεί για τη θέση του βουλευτή, υπάρχουν κι άλλες θέσεις που αποφέρουν γερή αποζημίωση και εξίσου καλή σύνταξη, στον τομέα της Αυτοδιοίκησης, ίσως και ως πρόεδρος Κοινότητας.

Μ’ αυτά λοιπόν και μ’ αυτά πορεύεται ο δύσμοιρος και πανέμορφος αυτός τόπος με ενοίκους που η μόνη επί χρόνια διαπαιδαγώγησή τους συνίσταται στο πώς να ανέρχονται με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο για να αποκτήσουν παράνομο πλούτο και συνακόλουθα υπόσταση στην κατ’ ανάλογο τρόπο διαρθρωμένη ελληνική κοινωνία. Απ’ αυτήν λοιπόν την κοινωνία απαιτούν θυσίες και μάλιστα από την πλέον ευάλωτη ομάδα των συνταξιούχων και των χαμηλόμισθων. Και προχωρώντας ακόμη περισσότερο απαιτούν, προκειμένου να διασωθεί η χώρα, περαιτέρω θυσίες, κατάργηση του οκταώρου, κατάργηση του κατώτερου μισθού και ουσιαστικά κατάργηση του υπερδιογκωμένου κοινωνικού κράτους, για την οποία ευθύνη έχουν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες με τις υπερβολές και τις καταχρήσεις στις οποίες υποπίπτουν.

Είναι ακόμη φαύλος κύκλος ή μάλλον ο ίδιος κύκλος με τους γνωστούς ομόκεντρούς του. Καταλήγουμε λοιπόν στο ίδιο συμπέρασμα: Σχεδόν ουδείς υψηλά ιστάμενος διανοείται να παραιτηθεί, έστω εν μέρει, των απολαβών του και να δώσει πρώτος το καλό παράδειγμα συμμετοχής στις απαιτούμενες θυσίες. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει αφού κατά τη γνωστή συνταγή των μοναχών βαφτίζονται οι αποζημιώσεις επιδόματα και η ζωή συνεχίζεται. Ή μάλλον συνεχίζεται για τους λίγους, οι οποίοι φαίνεται να αγνοούν προκλητικά τα μηνύματα των καιρών και εξακολουθούν να σχολιάζουν το μέλλον τους και να αυτοσχεδιάζουν για το μέλλον του τόπου.

Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει το έργο των πατέρων του έθνους και τον σεβασμό που όλοι οφείλουμε προς αυτούς και προς τους θεσμούς. Διότι η απαξίωση των θεσμών και των προσώπων λειτουργεί παραλυτικά για όλη τη χώρα και προμηνύει θύελλες και καταιγίδες, απ’ τις οποίες όλοι θα πληγούν. Εχουμε προφανώς τυφλωθεί πλέον τόσο πολύ που ο μικρόκοσμός μας δεν επιτρέπει να δούμε λίγο παραέξω.

Εκτός αν οι παρωπίδες έχουν πάρει μόνιμη μορφή, που καθόλου πλέον δεν αποκλείεται. Ετσι δεν συμβαίνει, σύμφωνα με την ιστορία, σε κάθε περίοδο σοβαρής κρίσεως, κυρίως ηθικής, που απειλεί να αλώσει τη χώρα; Και πάντα η άλωση δεν έρχεται από μέσα; Η ιστορία διδάσκει, αλλά μόνο για όσους γνωρίζουν ανάγνωση. Δυστυχώς όλο και λιγότεροι ασχολούνται με το αντικείμενο αυτό. Είτε διότι δεν θέλουν είτε διότι θέλουν αλλά δεν μπορούν. Υπάρχουν όμως αυτοί, που έχουν τη γνώση και οφείλουν να επιμένουν να πιέζουν και να δείχνουν τον δρόμο της σωφροσύνης, του μέτρου, τον δρόμο της αρετής, όσο βαρύ και να είναι αυτό το φορτίο στην εποχή της ύλης, της απληστίας, που σαν μαύρη τρύπα απειλεί να καταβροχθίσει λαούς και κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος.

* Ο κ. Δημήτριος Χ. Παξινός είναι πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ





Πρόσθεσέτο στο Facebook Πρόσθεσέτο στο Twitter

Παύλος Πολάκης: Γκαζόζα - Του Μιχάλη Τσιντσίνη

19 Ιουλίου 2024, 14:42
2' 4" χρόνος ανάγνωσης   Γελούσε λίγο με τον εαυτό του. Εκφέροντας εκείνη τη φράση, που ...

Οι κουκούλες και οι σακούλες - Της Ιωάννας Μάνδρου

17 Ιουλίου 2024, 15:04
1' 54" χρόνος ανάγνωσης   Φωτό: Βικιπαίδεια Πριν από λίγες ημέρες, επανήλθε μετ’ επιτάσεως το αίτημα πολλών ...

Παλεύοντας με τη Λερναία Υδρα - Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

11 Ιουλίου 2024, 23:15
1' 54" χρόνος ανάγνωσης   Τον Μάιο, μας απασχόλησε η προϊσταμένη στην εφορία της Χαλκίδας. Hταν ...


Σχολιάστε το άρθρο:



\Υ/μέτερος την 23 Νοεμβρίου 2010, 14:20
Σχόλιο από \Υ/μέτερος
- Αγαπητέ κ. Πρόεδρε, να εκφράσω -κατ’ αρχήν- τα σέβη μου. Εμπλέκομαι -παθητικά κυρίως αλλά και ενεργά- στα νομικά, κατ’ ανάγκη, εδώ και δέκα τρία -σχεδόν- χρόνια, ως «άμοιρος» διάδικος. Καλόπιστα, δεν επιφυλάσσομαι -καθόλου- για την ακεραιότητά σου και τις άδολες προθέσεις σου. Ορθά καταπιάνεσαι με το «κεφάλι του βρώμικου ψαριού», αιτιολογώντας ένα διαχρονικά κακώς κείμενο, που με τις παρούσες συνθήκες αποτελεί μέγα σκάνδαλο, για την κοινή γνώμη. Ποιός -θα ’πεί κάποιος- νοιάζεται πια γι’ αυτήν, που κατάντησε και σχεδόν άβουλη;
Ως εξέχοντα του χώρου σας -όμως- θέλω να σας επισημάνω πως, κι’ αυτός βρίθει κακώς κειμένων, τα οποία χρονίζουν. Αφορούν -δε- ακριβώς τον ίδιο εκφυλισμό, που αποδίδετε στους αντιπροσώπους των συμφερόντων του λαού, στη’ Βουλή μας. Δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες που σας είναι -εξ άλλου- γνωστές. Καθ’ είς οφείλει να τακτοποιεί -παράλληλα με την κριτική, που δικαιούται ν’ ασκεί σ’ όποιον άλλο- και τα του οίκου του. Ένας «οίκος» που διαθέτει, από άξιους λειτουργούς έως άξεστους δικολάβους, από δικαίως αμειβόμενους έως αναιδείς μαυραγορίτες, από ποιούντες χρήση -κατά συνθήκη- ψευδών έως ασύστολα -εν γνώσει τους- ψευδομένων, από ακέραιους έως χρηματιζόμενους απ’ τους αντιδίκους, από ευταξίες έως -όλως διόλου- ανοικοκύρευτους, από γνώστες και ειδικευμένους έως ανεύθυνους - επικίνδυνους άσχετους (του αντικειμένου που αναλαμβάνουν), από ευπρεπείς έως αδίσταχτους εκμεταλλευτές της ανάγκης των αδαών εντολέων τους, από συνεννοήσιμους έως αυθαιρετούντες αδίστακτα, εν αγνοία των ενδιαφερομένων στους οποίους έχουν αντίκτυπο …κ.ο.κ., όπου -δυστυχώς- σπανίζουν οι πρώτοι
Επικροτήστε αυτό το σχόλιο υπερψηφίζοντάς το Αποδοκιμάστε αυτό το σχόλιο καταψηφίζοντάς το
0
συνολικά: 1 | προβολή: 1 - 1

Newsletter
Email:
Λέξεις κλειδιά
Αξιολογήστε αυτο το άρθρο
0