Η επιμήκυνση την εποχή του 1857
Ο Μάιος του 1832 δεν έχει μεγάλη διαφορά με την εποχή μας. Η Ελλάδα είχε πάρει και τότε δάνειο για να επιβιώσει. Και το 1857 η «τρόικα» της εποχής εκείνης είχε εγκατασταθεί στη χώρα μας για να ρυθμίσει τον τρόπο αποπληρωμής.
Η κατάσταση που επικρατούσε την περίοδο εκείνη στη χώρα μας περιγράφεται σε βιβλίο του 1870, που μας κοινοποίησε η φιλόλογος Αγγελική Καραθανάση. Τότε, σημειώνει η ίδια, «κυκλοφόρησε τυπωμένο σε ελληνικό τυπογραφείο της Ρουμανίας το βιβλίο "Η στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι", που θεωρείται από τους κριτικούς της λογοτεχνίας ως ένα σημαντικό λογοτεχνικό κείμενο του 19ου αιώνα με αφηγηματικές αρετές και ζωντανούς διαλόγους.
»Ο συγγραφέας, που δεν θέλησε να αφήσει το όνομά του, υπογράφει ως "Ελληνας υπαξιωματικός". Στο τρίτο μέρος του βιβλίου του αναφέρεται στο δάνειο του 1832 και στη Διεθνή Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου από Αγγλους και Γάλλους, που το Φεβρουάριο του 1857 εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα για μεγάλο διάστημα προκειμένου να "ξεσκονίσουν" τα δημοσιονομικά της και να ρυθμίσουν τον τρόπο πληρωμής του χρέους.
»Τα σχόλια και οι αντιδράσεις των απλών ανθρώπων της εποχής εκείνης, το ευάλωτο και η αδυναμία των πολιτικών, η στάση του τύπου και των "ρητόρων", η τακτική και η ψυχρότητα των αποφάσεων της διεθνούς επιτροπής δεν απέχουν πολύ από τις ενέργειες της τρόικας και από το μνημόνιο της δικής μας εποχής».
Η φιλόλογος αναφέρει ότι «με τον ερχομό του Οθωνα το 1832 είχε δοθεί στην Ελλάδα από τραπεζίτες του Παρισιού δάνειο εξήντα εκατομμυρίων φράγκων με εγγύηση των τριών Μεγάλων Δυνάμεων, Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας. Η σύναψη της συμφωνίας έδινε το δικαίωμα στις Δυνάμεις να ελέγχουν τα οικονομικά της Ελλάδας, αν τυχόν αυτή δεν ήταν συνεπής στην καταβολή των δόσεων. Είχαν περάσει είκοσι πέντε χρόνια και η Ελλάδα δεν είχε ξεπληρώσει παρά ελάχιστα, αλλά οι Δυνάμεις δεν είχαν προβεί σε κανένα έλεγχο ή πίεση (είχε βέβαια μεσολαβήσει η πτώχευση του 1843).
»Η στιγμή που επιλέχτηκε για τον έλεγχο των οικονομικών και την απαίτηση της αποπληρωμής του δανείου δεν ήταν καθόλου τυχαία. Η Ελλάδα την περίοδο εκείνη βρισκόταν σε δεινή θέση. Από το Μάιο του 1854 είχαν κάνει κατοχή στον Πειραιά στρατεύματα Αγγλογάλλων, είχαν εγκαταστήσει "Υπουργείον Κατοχής" και το καλοκαίρι κυκλοφορούσαν ανενόχλητοι στην Αθήνα. Με την κατοχή εκείνη επιδίωκαν να εξαναγκάσουν τους Ελληνες του ελεύθερου βασιλείου να μη συμμετέχουν στις εξεγέρσεις των υπόδουλων συμπατριωτών τους εναντίον των Τούρκων, συμμάχων των Αγγλογάλλων, στην Ηπειρο, Θεσσαλία και Μακεδονία. Τελικά μετά τα αυστηρά μέτρα του "Υπουργείου Κατοχής" όλοι οι στρατιωτικοί που είχαν βρεθεί στο πλευρό των εξεγερμένων επέστρεψαν.
»Οι Ελληνες ωστόσο στον Πειραιά και στην Αθήνα πιέζονταν και υπόφεραν από την κατοχή των Αγγλογάλλων, αλλά ο μόνος τρόπος να απαλλαγούν από αυτούς ήταν να αποδεχτεί η ελληνική κυβέρνηση του Δημητρίου Βούλγαρη οικονομικό έλεγχο από διεθνή επιτροπή για ρύθμιση του παλιού χρέους της, που δεν είχε τελικά σβήσει η πτώχευση του 1843. Για την αποχώρηση των Αγγλογάλλων είχαν πιέσει και οι Ρώσοι, συμφωνώντας όμως με τον οικονομικό έλεγχο στην Ελλάδα.
»Ο τελευταίος γάλλος στρατιώτης έφυγε από τον Πειραιά, μόλις οι αγγλογάλλοι επίτροποι κατέφτασαν στην Αθήνα στις 16 Φεβρουαρίου του 1857. Για δύο σχεδόν χρόνια αυτοί εξέταζαν προϋπολογισμούς, απολογισμούς, φορολογικά, κρατικές δαπάνες, ακίνητη περιουσία, τα πάντα, ξεκινώντας μάλιστα από το 1845. Στο τέλος, μετά από πολλές συνεδριάσεις, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η χώρα, παρ' όλο που είχε χάσει έσοδα από τη μη ύπαρξη κτηματολογίου, από τις καταπατήσεις που γίνονταν ακόμη και με εμπρησμούς, από τις καταχρήσεις αυτών που είχαν αναλάβει να εισπράττουν τους φόρους, ήταν σε θέση να καταβάλλει 900.000 φράγκα το χρόνο, ώσπου να αποπληρώσει το δάνειο και τους τόκους. Η πολυσέλιδη έκθεση αφού εγκρίθηκε και από τις τρεις εγγυήτριες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) κοινοποιήθηκε στην ελληνική κυβέρνηση, που υποχρεώθηκε να πληρώσει την πρώτη δόση των 900.000 φράγκων τον Οκτώβρη του 1860».
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα