Φιλόλογοι και σχολικές γιορτές - Του Γιάννη Πέππα*
Μια γνώριμη διάσταση της σχολικής πραγματικότητας είναι αυτή των επετειακών εκδηλώσεων.Τα Γυμνάσια και τα Λύκεια συμβαδίζουν και συμμετέχουν σε ένα γενικότερο εθνικό εορτασμό,που βέβαια,πέρα από την προφανή χρησιμότητα του,καλό θα ήταν να ειδωθεί ένας σύγχρονος επανασχεδιασμός του.
Οι παλιοί Φιλόλογοι,αυτοί που στο πανεπιστήμιο λάβαμε μια γενικήκατάρτιση από την κλασσική γραμματεία ως την μοντέρνα παιδαγωγική,είχαν μια κατά τεκμήριο δυνατότητα να επωμιστούν και να διαχειριστούν τις απαιτήσεις αυτών των εκδηλώσεων.Τώρα,που η παλιά Φιλοσοφική έχει διαχωριστεί σε αυτόνομα τμήματα,ανακύπτει ένα ερώτημα για το πόσο ο αποκαλούμενος σήμερα φιλόλογος μπορεί να αναλάβει με επάρκεια ένα τέτοιο φορτίο.Φυσικά,εν παραλλήλω, προκύπτει ένα θέμα,αρκετά σημαντικό,με τις αναθέσεις,αλλά δεν είναι της παρούσης.
Η κατάστρωση,ο σχεδιασμός και η υλοποίηση μιας σχολικής γιορτής απαιτούν κατά βάση μια στέρεα ιστορική γνώση και μια ευρεία κατοχή της λογοτεχνίας μας.Έτσι ο επιτεινόμενος επιμερισμός,ας το πούμε έτσι,του Φιλόλογου θέτει σε αστάθεια το εγχείρημα.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος προβληματισμός που συχνά συνάντησα από συναδέρφους στα σχολεία: Αυτή η σχεδόν εθιμικώ δικαίω επιφόρτιση των επετειακών εορτασμών σε μια μόνο μερίδα των καθηγητών κατά πόσο είναι ορθή και δικαιολογημένη; Το διδακτικό προσωπικό στα Γυμνάσια και τα Λύκειά μας αποτελείται από πτυχιούχους,επιστήμονες και ενεργούς δραστήριους πολίτες.Όλοι διαθέτουν υψηλή πατριωτική συνείδηση και τον οπλισμό γνώσεων και μεθοδολογίας που τους επιτρέπει την διεκπεραίωση τέτοιων εκδηλώσεων.
Ο παλμός,η κοινωνική προοπτική και ο δημοκρατικός χαρακτήρας του σύγχρονου δυναμικού σχολείου που αποτελεί προσδοκία και στόχο όλων μας,δεν πρέπει να καθηλώνεται σε ξεπερασμένες περιχαρακώσεις και ομαδικές εύνοιες.Είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν μικροσυνδικαλισμοί και συντεχνιακές αντιλήψεις που έχουν ριζώσει στο εκπαιδευτικό σύστημά μας.Αναμφίβολα,ο Φιλόλογος αποτελεί τον κορμό του σχολείου,αλλά στην αναδιοργάνωση της παιδείας μας πρέπει,μέσα σε όλα τα άλλα,να κυριαρχήσει το πνεύμα συνεργασίας και καθολικής συμμετοχής.
*Γιάννης Βασ. Πέππας,Φιλόλογος.
Ποιος θυμάται την Ασπασία;
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
